จำลอง ๑ หมายถึง ก. ถ่ายแบบ เช่น จําลองจากของจริง. ว. แทน เช่น พระพุทธชินราชจําลอง,ที่ทําให้เหมือนของจริง เช่น ท้องฟ้าจําลอง.
น. อาน, สัปคับ.จำลองทอง น. เครื่องสัปคับจำพวกกูบ ใช้ผูกหลังช้างพัง.
(โบ) ก. สลัก.
น. (กฎ) บุคคลผู้ถูกฟ้องต่อศาลแล้ว; ผู้ถูกฟ้องความ. (กลอน) ก. เฉลย,ตอบ. (ข. จํเลิย ว่า ผู้ตอบ).
ก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).
[-เหฺลาะ-] น. ซีกไม้ไผ่ที่มีตาไม้ติดอยู่.
ก. แปลงตัว.
ก. ให้แล่น เช่น ตีด้วยเชือกเขาแขง ไม้ท้าวแทงจำแล่นแล.(ม. คำหลวง มหาราช).